Βουβωνοκήλη

Ορισμός

Κήλη ονομάζεται η προβολή ενδοκοιλιακού σπλάγχνου μέσα από κάποιο φυσιολογικό τρήμα του κοιλιακού τοιχώματος. Οι πιο γνωστές κήλες είναι η μήροκήλη, βουβωνοκήλη, η ομφαλοκήλη και η επιγαστρική κοιλιοκήλη.

Εκτός από την παιδική βουβωνοκήλη η οποία οφείλεται στην παραμονή ανοικτού του ελυτροπεριτοναικού πόρου στην παιδική ηλικία, (έτσι επικοινωνεί το όσχεο με την κοιλιά και ανάλογα με το μέγεθος του μπορεί να περάσει μέσα από αυτό έντερο οπότε σχηματίζεται η βουβωνοκήλη) Η βουβωνοκήλη των ενηλίκων μπορεί να δημιουργηθεί σε όλες τις ηλικίες, εξαιτίας συγγενών αλλά και επίκτητων παραγόντων.

Αίτια

Επίκτητοι παράγοντες:

Αυξημένη πίεση εντός της κοιλιάς
Ένα προϋπάρχον ασθενές σημείο στο κοιλιακό τοίχωμα
Ανύψωση κάποιου αντικειμένου με μεγάλο βάρος
Συσσώρευση υγρού στην κοιλιά
Εγκυμοσύνη
Υπερβολικό βάρος
Χρόνιος βήχας ή φτέρνισμα
Δυσκοιλιότητα

Συγγενείς παράγοντες:

Ανατομικές διαταραχές (ασθενές – ευρύ έσω στόμιο βουβωνικού πόρου)
Δομικές διαταραχές (διαταραχή σύνθεσης – αποδόμησης του κολλαγόνου του συνδετικού ιστού)

Παράγοντες κινδύνου:

Ανδρικό φύλο
Οικογενειακό ιστορικό
Ορισμένες ιατρικές παθήσεις (κυστική ίνωση, με χρόνιο βήχα),
Χρόνιος βήχας (από καταστάσεις όπως το κάπνισμα)
Χρόνια δυσκοιλιότητα
Υπερβολικό βάρος
Εγκυμοσύνη (Μηροκήλη/Ομφαλοκήλη)
Ορισμένα επαγγέλματα στα οποία επιβάλλεται η πολύωρη ορθοστασία ή η βαριά σωματική εργασία. Π
Ατομικό ιστορικό βουβωνοκήλης

Συμπτώματα

Τυπικό σύμπτωμα της βουβωνοκήλης είναι η τοπική διόγκωση στην βουβωνική χώρα συχνά συνδυαζόμενη με ήπιο ή και εντονότερο πόνο, ο οποίος επιδεινώνεται με την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (βήχας, γέλιο, σωματική άσκηση κλπ.)

Διόγκωση σε οποιαδήποτε πλευρά εκατέρωθεν του ηβικού οστού
Μπορεί να υπάρχει ένα αίσθημα καύσου, ένας επίμονος πόνος και ένα αίσθημα βάρους τοπικά στην περιοχή.
Πόνος ή δυσφορία στη βουβωνική περιοχή, ιδίως κατά το βήχα, το σκύψιμο ή την ανύψωση βάρους
Αίσθημα βάρους, πίεσης ή αδυναμίας στη βουβωνική περιοχή
Μερικές φορές ο πόνος και η διόγκωση επεκτείνονται προς τους όρχεις, όταν το προεξέχων σπλάχνο κατεβαίνει προς το όσχεο.

Η κήλη μπορεί να είναι ‘ανατασσόμενη’, δηλαδή να είναι δυνατή η επαναφορά του περιεχομένου στην κοιλιά, οπότε η διόγκωση μπορεί και να εξαφανίζεται παροδικά.

Εάν δεν αναταχθεί η κήλη πίσω στην κοιλιά, τότε τμήμα του επίπλουν (ενδοκοιλιακό λίπος) ή του εντέρου μπορεί να παγιδευτεί στο κοιλιακό τοίχωμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε στραγγαλισμό του περιεχομένου με διακοπή της παροχής αίματος προς το παγιδευμένο όργανο. Τότε η χειρουργική επέμβαση είναι άμεσα αναγκαία για να αποκατασταθεί η κήλη και η αιμάτωση του εντέρου. Μια περισφιγμένη βουβωνοκήλη μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

Συμπτώματα περισφιγμένης βουβωνοκήλης:

Ναυτία, έμετος
Πυρετός
Ταχυκαρδία
Ξαφνικός πόνος που επιδεινώνεται γρήγορα
Το δέρμα στην περιοχή της διόγκωσης αλλάζει χρώμα (κοκκινίζει ή μελανιάζει)

Θεραπεία

Η Θεραπεία της Μήρο / Βουβωνοκήλης είναι χειρουργική.

Η χρήση ζώνης (κηλεπίδεσμου) δεν ενδείκνυται σε καμία περίπτωση για μακροχρόνια χρήση, ούτε για καν για μικρό χρονικό διάστημα. Αντιθέτως μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση μετατρέποντας μία ανατάξιμη κήλη σε μη ανατάξιμη.

Για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης εφαρμόζονται διάφορες χειρουργικές μεθόδοι, οι οποίες έχουν κοινό στόχο την πλήρη αποκατάσταση του ασθενούς με όσο το δυνατό λιγότερη επιβάρυνση και με την μικρότερη δυνατή πιθανότητα μετεγχειρητικών επιπλοκών ή μελλοντικής υποτροπής. Οι μεθόδοι αυτές μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο κατηγορίες:

Κλασικές – ανοικτές επεμβάσεις μέσω μικρής τομής στην βουβωνική χώρα υπό τοπική, ραχιαία ή γενική αναισθησία

με ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων μέσω διάφορων τεχνικών συρραφής, χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους ιστούς του ασθενούς (αποκατάσταση υπό τάση χωρίς πλέγμα, π.χ. μέθοδος κατά Shouldice)
με ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων με ειδικό συνθετικό πλέγμα (αποκατάσταση χωρίς τάση με πλέγμα, π.χ. μέθοδος κατά Lichtenstein)

Ελάχιστα επεμβατικές – Λαπαροσκοπικές επεμβάσεις με χρήση ειδικών εργαλείων και κάμερας (οπτικής) μέσω μικρότερων τομών στο δέρμα συνήθως υπό γενική αναισθησία

Λαπαροσκοπική τεχνική TEP διαμέσου των μυϊκών στρωμάτων του κοιλιακού τοιχώματος, χωρίς πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (ολική εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση)
Λαπαροσκοπική τεχνική TAPP με πρόσβαση στην περιτοναϊκή κοιλότητα (διακοιλιακή προπεριτοναϊκή αποκατάσταση.)

Η πλέον καθιερωμένη εκ των κλασσικών μεθόδων είναι η Ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων με πλέγμα κατά Lichtenstein, και εκ των λαπαροσκοπικών τεχνικών, η μέθοδος TEP/TAPP.