Οξεία σκωληκοειδίτιδα μετά από ενδοσκόπηση παχέως
Δημοσιεύθηκε στο 31ο Πανελλήνιο Συνέδριο Χειρουργικής
21 – 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2018 | HILTON, ATHENS
Εισαγωγή
Η ενδοσκόπηση του παχέως εντέρου, μια από τις εξετάσεις που συνήθως πραγματοποιούνται για τη διάγνωση των εντερικών παθήσεων, είναι η gold standard εξέταση, έχει μεγάλο εύρος αξιοποίησης και χαμηλό βαθμό θνησιμότητας. Λόγω του μεγάλου όγκου των ενδοσκοπήσεων που πραγματοποιούνται, είναι απαραίτητη η επίγνωση των σπάνιων επιπλοκών. Η διάτρηση του εντέρου είναι μία σπάνια αλλά καλά περιγεγραμμένη και αναγνωρισμένη επιπλοκή της ενδοσκόπησης. Επιπλέον, η εμφάνιση οξείας σκωλικοειδίτιδας που προκαλείται από την ενδοσκόπηση του εντέρου είναι εξαιρετικά σπάνια και η αιτιώδης συσχέτισή της δεν έχει μελετηθεί επαρκώς, καθώς υπάρχουν πολύ λίγα καταγεγραμμένα περιστατικά στην αγγλική βιβλιογραφία.
ΣΚΟΠΟΣ
Το άρθρο αυτό σκοπεύει να υπογραμμίσει τη συσχέτιση αυτής της σπάνιας αλλά σοβαρής επιπλοκής με την ενδοσκόπηση. Μια συστηματική ανασκόπηση των καταγεγραμμένων περιστατικών που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα του Geoffrey Yuet Mun Wong το 2014 έδειξε την εξέλιξη και το ιστορικό μια οξείας σκωλικοειδίτιδας που ακολουθεί την ενδοσκόπηση του παχέως εντέρου. Πιο συγκεκριμένα μελετήθηκε ο χρόνος που μεσολάβησε από την ενδοσκόπηση μέχρι την εμφάνιση των συμπτωμάτων και το χρονικό διάστημα από την έναρξη των συμπτωμάτων μέχρι την επέμβαση.
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Άντρας, 45 ετών με ιστορικό ελκώδους κολίτιδας εισήχθη στο χειρουργικό τμήμα λόγω κοιλιακού άλγους στο δεξί κάτω τεταρτημόριο εντός 12ωρών μετά από ορθο-σιγμοειδοσκόπηση. Η ενδοσκόπηση του εντέρου διεξήχθη ανεπίπλεκτα και χωρίς πόνο ή σημαντικού βαθμού δυσφορία κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Ο ασθενής παρουσιάστηκε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών περίπου 5 ώρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων. Οι εργαστηριακές τιμές ( WBC: 12000 / mcL, με 79,3 % ουδετερόφιλα , CRP : 5 mg/L ), και η κλινική εικόνα ( άλγος στο υπογάστριο και αναπηδώσα ευαισθησία στο δεξί λαγόνιο βόθρο με συνοδό ναυτία και εμέτους) οξείας σκωληκοειδίτιδας επιβεβαίωθηκαν με αξονική τομογραφία, η οποία απεικόνισε ενσφηνωση ενός κοπρόλιθου εντός της διογκωμένης σκωληκοειδούς απόφυσης με περιτυφλική συλλογή και συνοδό τυφλίτιδα και ειλεϊτιδα.
Ο ασθενής υποβλήθηκε σε ανοικτή σκωληκοειδεκτομή περίπου 20 ώρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων και 15 ώρες μετά την εισαγωγή του. Διεγχειρητικά επιβεβαιώθηκε γαγγραινώδης σκωληκοειδίτιδα με ρήξη και ενδοκοιλιακή διασπορά. Η τοποθέτηση παροχέτευσης κρίθηκε απαραίτητη. Η μετεγχειρητική πορεία έδειξε ραγδαία βελτίωση χωρίς αξιοσημείωτα ευρήματα υπό αντιβιοτική αγωγή με κεφουροξίμη και μετρονιδαζόλη. Ο ασθενής εξήλθε σε καλή γενική κατάσταση λίγες ημέρες αργότερα.
Εικόνα 1.
Αξονική τομογραφία , η στεφανιαία λήψη απεικονίζει 2 κοπρόλιθους.
Ο πρώτος βρίσκεται στην βάση της σκωληκοειδούς . (0,7 cm) και ο δεύτερος εντός του αυλού (0,5 cm).
Εικόνα 2.
Η εγκάρσια τομή έδειξε την ακριβή εντόπιση του πρώτου κοπρόλιθου στην βάση της σκωληκοειδούς (0,7 cm)
Εικόνα 3.
Εντόπιση του δεύτερου κοπρόλιθου εντός του αυλού της σκωληκοειδούς (0,5 cm)
ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Η ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης μετά από ενδοσκόπηση του παχέως περιγράφεται σπανίως. Στην αγγλική βιβλιογραφία έχουν περιγράφει περίπου 30 περιστατικά έως το 2010. Οι μηχανισμοί με τους οποίους προκαλείται οξεία σκωληκοειδίτιδα παραμένουν άγνωστοι. Κάποιες μελέτες έχουν υποθέσει τις ακόλουθες αιτίες : (1) προυπάρχουσα υποκλινική νόσο της σκωληκοειδούς, (2) βαρότραυμα λόγω υπερ- εμφύσησης, (3) είσοδος κοπρόλιθου ή ενσφήνωση κοπράνων εντός της σκωληκοειδούς απόφυσης, που οδηγεί σε απόφραξη και φλεγμονή, και (4) άμεση ενδοαυλική είσοδος του ενδοσκόπιου στην σκωληκοειδή απόφυση ή τοπικό οίδημα λόγω τραυματισμού προκαλούμενου από το ενδοσκόπιο.
Η Διαγνωστική κολονοσκόπηση είναι μία διαδικασία με σχετικά χαμηλό ρίσκο. Η σκωληκοειδίτιδα είναι μία σπάνια όμως σοβαρή επιπλοκή της κολονοσκόπησης και όπως δείχνει το περιστατικό μας μπορεί να εμφανιστεί λίγες ώρες μετά την εξέταση. Γι’ αυτό πιστεύουμε πως οι συνάδελφοι που διεξάγουν κολονοσκοπήσεις θα πρέπει να συμπεριλάβουν την οξεία σκωληκοειδίτιδα / ρήξη σκωληκοειδούς στην διαφορική διάγνωση του κοιλιακού άλγους που ακολουθεί την ενδοσκόπηση του παχέως. Η αυξημένη ευαισθητοποίηση / επίγνωση της κατάστασης αυτής μπορεί να οδηγήσει σε ταχύτερη διάγνωση και θεραπεία. Η αξονική τομογραφία και η κλινική εξέταση πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και η λαπαροτομία / λαπαροσκόπηση μπορεί να είναι απαραίτητη σε τυχόν ενδοκοιλιακή φλεγμονή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για τυχαίο εύρημα ή για πραγματική επιπλοκή της ενδοσκόπησης του εντέρου, η οξεία σκωλικοειδίτιδα θα πρέπει να περιληφθεί στη διαφορική διάγνωση της οξείας κοιλίας μετά από ενδοσκόπηση εντέρου.
Προσθήκη σχολίου